معنی گردن افکندن در لغت نامه دهخدا

گردن زدن، مطیع بودن. تسلیم گشتن. فرمانبرداری کردن:، که ما شاه را چاکر و بنده ایم، همان باژ را گردن افکنده ایم.، فردوسی

معنی گردن افکندن در فرهنگ لغت هوشیار

گردن زدن، مطیع بودن فرمانبردار بودن: که ما شاه را چاکر و بنده ایم همان باژ را گردن افکنده ایم

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

(طِ خوا / خا شُ دَ)

کنایه از چهارزانو و مربع نشستن باشد. (آنندراج)

(رَ / رِ دَ)

مشکل کردن. سخت کردن کاری را

(سُ رَ نِ / نَ دَ)

رسوب کردن شراب و سرکه و آب لیمو و جز آن. ته نشین شدن دردی شراب و غیره. لرت افکندن

ایجاد گره کردن، مشکل کردن امری را سخت کردن کاری را یا گره افکندن بر دل. غمگین ساختن

لرت افکندن